อุทัยธานี-ครูหญิงเฮลั่น ขอบคุณนายกรัฐมนตรี ครม.ที่มีมติยกเลิกครูอยู่เวรหวั่นเป็นอันตรายซ้ำ

ภาพ/ข่าว:วราภรณ์ จันทรังษ์ 

          ที่จังหวัดอุทัยธานี ผู้สื่อข่าวลงพื้นที่ไปยัง โรงเรียนบ้านห้วยไผ่ขุย โรงเรียนระดับชั้นประถมศึกษา ในพื้นที่ตำบลหนองนางนวล อำเภอหนองฉาง จังหวัด อุทัยธานี เพื่อพูดคุยสอบถามกับคณะครูของโรงเรียนแห่งนี้ ซึ่งมีแต่ครูผู้หญิงล้วน หลังจากที่ 1ในครูของโรงเรียนนั้นได้ออกมาเป็นเสียงสะท้อนของครูที่ต้องอยู่เวรยามเฝ้าโรงเรียนลำพังในวันที่ไร้นักการภารโรงประจำโรงเรียน ภายหลังจากที่เมื่อวานนี้ (23 ม.ค.67) นายเศรษฐา ทวีสิน นายกรัฐมนตรี ได้มีการเสนอในที่ประชุมเกี่ยวกับการยกเลิกครูเวรยามทั่วประเทศ และมอบหน้าที่ให้กระทรวงมหาดไทยและตำรวจดูแลแทน ซึ่งสรุปมติเป็นเห็นชอบตามที่นายกรัฐมนตรีเป็นผู้เสนอ โดยที่มติดังกล่าวมีผลในทางปฏิบัติทันที และหลังจากนี้จะมีการประกาศในราชกิจจานุเบกษา เพื่อให้เกิดการบังคับใช้ตามมติคณะรัฐมนตรี เป็นลำดับต่อไป
          โดย นางปัทมนันท์ อิสริยภานันท์ ครูชำนาญการพิเศษ รักษาการผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านห้วยไผ่ขุย เปิดเผยว่า ภายหลังจากที่ทางนายกรัฐมนตรี ทางกระทรวงศึกษาธิการ ตลอดจนทางผู้ใหญ่จากกระทรวงหลายๆฝ่ายได้ให้ความสำคัญในเรื่องความปลอดภัยของบุคลากร ครู ทั้งในเรื่องของการยกเลิกครูเวร และการคืนตำแหน่งนักการภารโรงให้กับโรงเรียน ทำให้ตอนนี้รู้สึกดีใจมากๆ ต้องขอขอบคุณทุกท่านที่เล็งเห็นถึงความสำคัญของพวกเรา ส่วนเรื่องของการดูแลโรงเรียนซึ่งถือเป็นทรัพย์สินของทางราชการนั้น เป็นเรื่องที่เราทุกคนต่างให้ความสำคัญในการดูแลรับผิดชอบโดยสมัครใจทุกคนอยู่แล้ว เพียงแต่อยากขอให้มีความปลอดภัยในการดูแลชีวิตของเรา ในขณะที่เรานั้นดูแลทรัพย์สินของราชการ ซึ่งหลังจากที่ได้มีการประกาศเรื่องดังกล่าวออกมา ทางคณะกรรมการโรงเรียน ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจ ทางนายก อบต. กำนัน ผู้ใหญ่บ้านในพื้นที่ก็ได้เข้ามามีส่วนร่วมในการช่วยดูแลความปลอดภัยให้กับคณะครูด้วยเช่นกัน โดยมีการจัดเวรยามเข้ามาคอยดูแลโดยรอบโรงเรียนเป็นช่วงเวลาตลอดทั้งวัน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทำให้ตอนนี้อุ่นใจมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม
          ด้าน นางสาวนิชาภา ไม้สนธิ์ ครูโรงเรียนบ้านห้วยไผ่ขุย กล่าวว่า หลังจากที่ผู้ใหญ่จากกระทรวงหลายๆฝ่ายเข้ามาให้ความสำคัญในการช่วยดูแลความปลอดภัยให้กับครูแล้วตอนนี้ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก อย่างก่อนหน้านี้ตนเองและครูผู้หญิงอีก 3 คน ก็ต้องคอยสลับกันมาอยู่เวรเฝ้าที่โรงเรียนกันตลอด ซึ่งการอยู่เวรแต่ละครั้งเราก็ต้องอยู่คนเดียว ซึ่งทุกครั้งที่อยู่เวรนั้นยอมรับว่ารู้สึกกลัวทุกครั้งแต่ด้วยหน้าที่ที่ต้องทำก็ต้องหาวิธีช่วยป้องกันตัวเอง ทั้งอย่างนำรถไปจอดด้านหลังโรงเรียน ไม่เปิดหน้าต่าง แง้มประตูไว้เล็กน้อย เพื่อไม่ให้เป็นจุดสนใจ เพราะโรงเรียนของเรานั้นไม่ได้เป็นระบบปิด เนื่องจากเป็นทางลัดผ่านเข้าออกหมู่บ้านแต่เมื่อถึงเวลาที่ไม่มีเด็กๆก็เงียบจนหน้ากลัวเหมือนกัน ทำให้เวลาที่มีรถขับผ่านมาก็ยังมีความหวาดระแวงไม่น้อยว่าหากเกิดอะไรขึ้นเราจะช่วยเหลือตัวเองอย่างไรดี ตอนนี้ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมากๆว่าต่อไปนี้จะไม่ต้องอยู่กันลำพังแล้ว